FOTO'S VAN LAATSTE BEZOEK

Maar eerst even iets waarom ik me bezighoud met kunstfotografie. En wat is kunstfotografie eigenlijk? Sinds mijn liefde voor fotografie, heb ik altijd een zwak gekregen voor het vastleggen van beelden, maar waarom eigenlijk? Waarom legt de mens iets vast met beelden en waarom is dat zelfs een kunst gaan heten? Is dat omdat hij het dan graag gelijk wilde gaan verkopen? Bijvoorbeeld als antwoord van een opdrachtgever die mij zou vragen om een prachtig portret van hem of haar te gaan maken?

DUS NIET OP DEZE MANIER, voor mij is dit nooit de belangrijkste beweegreden geweest. Ik wilde vastleggen omdat ik gegrepen werd door het beeld dat mij bij kon blijven. Het beeld dat ik als herinnering met mij mee wilde nemen om het veel later weer te kunnen tonen van wat mij in mijn leven kon overkomen.  En zoals alle vormen van kunst, kan dit een talent worden dat je veelvuldig beoefenen eigen kunt worden. Voor de ware kunstenaar is zijn kunstwerk, of het nou een tekening, beeld of ruimtelijk werk betreft, nooit alleen maar een truukje en wordt het dat wel, dat heeft het ook helemaal geen kunstwaarde meer. Mensen gaan dan kopiëren en worden handige mensen die er geld mee gaan verdienen. Kunst kan daarom eigenlijk ook nooit commercieel zijn, want wordt het dat wel, dan is het een kopie. Of dan wordt het zelfs als diefstal opgevat door mensen die er graag aan willen verdienen omdat ze denken de zogenaamd "rechten" te hebben opgekocht. Bij de meeste pretparken of toeristische attracties is men op die manier ook al fotografie gaan opvatten. Mensen worden vaak automatisch massaal op foto's gezet en worden dan later gevraagd om voor de foto’s te gaan betalen. Foto’s waar ze vaak helemaal niet om gevraagd hebben. Dus daarom wordt fotografie vaak als een handigheidje opgevat, waarvan ze vaak alleen maar denken dat het iets is om er geld mee te willen verdienen of ze worden gelinkt met mensen die beelden verkopen aan kranten of reclamemensen die ze kunnen gebruiken om hun producten beter te gaan verkopen. Natuurlijk heb ik ook wel aan die commerciële markt mee willen doen. Ik ben ook journalist fotograaf, sport fotograaf, bruidsfotograaf of zelfs straatfotograaf geweest om geld met mijn foto’s te willen verdienen. Maar om eerlijk te zijn, was ik daar nooit erg goed in. Niet handig of slim genoeg dus voor die tak. En zelfs niet slim genoeg om voldoende te vragen voor een origineel kunstfotowerk dat eigenlijk op zijn minst EUR 400,- zou moeten opleveren. En je kunt het mensen ook niet kwalijk nemen, want van wie zouden ze het begrip van KUNST geleerd moeten hebben? Fotodocenten die ik heb gehad waren dus soms ook alleen maar handige mensen die truukjes hadden gevonden. Maar de echte kunstfotograaf heb ik ook als docent gekend. En natuurlijk heb ik het ook te danken gehad aan mijn vader die mij de ruimte heeft willen geven om mijn talent van fotografie te ontwikkelen op een professionele manier. Een kunstfoto maken hangt voor mij dus niet af van een technisch hele dure camera, maar meer van mijn getrainde oog om werkelijk te kunnen kijken van wat belangrijk is. Mijn meest geliefde fotodocent Cor Jaring  was dus wel een echte kunstfotograaf, maar was daarnaast ook een vertelkunstenaar. Twee elementen die ik dus beiden heb geleerd. Een paar van zijn uitspraken waren: “Een foto maak je altijd 2x” (een keertje met je camera en een keertje in de doka – later werd dit dus de computer met het programma fotoshop) + “Een foto maak je voor je nageslacht” (als een bewijs dat iets werkelijk is gebeurd.)

PHOTOS FROM LAST VISIT

But first, let's talk about why I'm into art photography. And what exactly is art photography? Ever since my love for photography, I've always had a soft spot for capturing images, but why? Why does man record something with images and why has it even come to be called an art? Is that because he wanted to sell it right away? For example, as an answer from a client who would ask me to make a beautiful portrait of him or her?

 

SO NO IN THIS WHAY, this has never been the main motivation for me. I wanted to capture because I was captivated by the image that could stay with me. The image I wanted to take with me as a memory to be able to show it again much later of what could happen to me in my life.

And like all forms of art, this can become a talent that can be learned over and over again. For the true artist, his work of art, whether it is a drawing, image or spatial work, is never just a trick and if it becomes one, it no longer has any art value at all. People then start copying and become handy people who start making money with it. Art can therefore never be commercial, because if it is, then it is a copy. Or then it is even perceived as theft by people who would like to earn from it because they think they have bought the so-called "rights". At most amusement parks or tourist attractions, photography has already started to be understood in this way. People are often automatically put on photos en masse and are then later asked to pay for the photos. Photos they often didn't ask for at all. So that's why photography is often perceived as a gimmick that they often just think is something to make money from or are associated with people who sell images to newspapers or advertisers that they can use to improve their products. to sell. Of course I also wanted to participate in that commercial market. I have also been a journalist photographer, sports photographer, wedding photographer or even street photographer to earn money with my photos. But to be honest, I was never very good at that. Not handy or smart enough for that branch. And not even smart enough to charge enough for an original art photo work that should cost at least EUR 400. And you can't blame people either, because from whom should they have learned the understanding of ART? So the photo teachers I've had were sometimes just handy people who had found tricks. But I also knew the real art photographer as a teacher. And of course I also owe it to my father who wanted to give me the space to develop my talent of photography in a professional way. Making an art photo for me therefore does not depend on a technically very expensive camera, but more on my trained eye to be able to really see what is important. My most beloved photo teacher Cor Jaring was therefore a real art photographer, but was also a storyteller. Two elements that I have therefore both learned. A few of his statements were: “You always take a photo twice” (once with your camera and once in the darkroom – later this became the computer with the photoshop program) + “You take a photo for posterity” ( as proof that something actually happened.)

Tijdens mijn bezoek (vlak nadat ik een ode concert had gegeven) stonden er plotseling 2 vrouwen voor mijn neus. De vrouw die het woord voerde heette Gerda en was de vriendin van Jeroen en René geweest en ook de buurvrouw van René te zijn geweest. Zelfs bleek zij wel eens bij mijn grootouders op bezoek te zijn geweest. Ik vond het een bijzondere ontmoeting. Jeroen was dus de hippie met wie René destijds in Den Andel was gaan wonen. En samen met Jeroen had René het stuk weiland, eerst tot een hele grote wiet-plantage gemaakt. Het feit dat René daar uiteindelijk niet meer mee door wilde gaan, bleek de reden van de grote breuk tussen René en Jeroen. Dit had ik dus allemaal al eens vernomen van René.

Gerda nodigde me uit om een kopje koffie bij haar te komen drinken. Tijdens de koffie hebben we nog veel met elkaar gesproken. Zelfs vertelde ik Gerda nog over mijn oudste broer, die René natuurlijk ook heel goed had gekend. Mijn oudste broer had dus op zijn 21-jarige leeftijd zelfmoord gepleegd. Haar reactie hierop verraste me. Ze vertelde me namelijk dat ze namelijk grote bewondering had, voor mensen die hier werkelijk toe in staat waren gebleken. Eerlijk gezegd had ik daar nog nooit eerder met grote bewondering naar gekeken, maar het heeft zonder meer heel veel in ons gezin doen veranderen.

 

During my visit (just after I had given an ode concert) suddenly 2 women stood in front of me. The woman who spoke was called Gerda and had been Jeroen and René's girlfriend and had also been René's neighbor. She even turned out to have visited my grandparents. I thought it was a special meeting. Jeroen was therefore the hippie with whom René had gone to live in Den Andel at the time. And together with Jeroen, René had first turned the meadow into a very large cannabis plantation. The fact that René eventually no longer wanted to continue with that turned out to be the reason for the big rift between René and Jeroen. So I had already heard all this from René.

Gerda invited me to have a cup of coffee with her. We talked a lot while drinking coffee. I even told Gerda about my oldest brother, whom René had known very well of course. So my oldest brother had committed suicide at the age of 21. Her reaction to this surprised me. She told me that she had great admiration for people who had actually proved capable of this. Frankly, I had never looked at that with great admiration before, but it definitely changed a lot in our family.

Over Winivé

De Toneelgroep Winivé (Wilhemsoord, Nieuw-Amsterdam en Veenoord) is al meer dan 60 jaar een toonaangevend toneelgroep uit Zuid-Oost Drenthe. Wij spelen altijd komische kluchten in de spreektaal.

Wilt u een gezellige toneel avond voor uw vereniging of bedrijf? U Belt, wij komen! En we zorgen zelf voor de coulissen en attributen.

Onze contactpersoon is:

Mevr. Roebertsen
Wijkstraat 74
7833 EG Nieuw-Amsterdam
Telefoonnummer: 0591-551923
E-mail: h.roebertsen@ziggo.nl

Deze kunt u alles vragen omtrend Winivé.

 

 

About Winivé

The Toneelgroep Winivé (Wilhemsoord, Nieuw-Amsterdam and Veenoord) has been a leading theater group from South-East Drenthe for more than 60 years. We always play comic farces in the spoken language.

Would you like a pleasant theater evening for your association or company? You Call, We're Coming! And we provide the wings and props ourselves.

Our contact person is:

Mrs. Roebertsen
Neighborhood Street 74
7833 EG New Amsterdam
Phone number: 0591-551923
Email: h.roebertsen@ziggo.nl

You can ask them everything about Winive.